Σελίδες

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Γιατί φτάσαμε ως εδώ;

Αρχές καλοκαιριού. Το υπουργείο παιδείας ανακοινώνει την αύξηση του ωραρίου των καθηγητών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η ΔΟΕ πανηγυρίζει! Εμείς αποτρέψαμε κάτι ανάλογο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, λέει, αφού προλάβαμε, εξηγήσαμε στον υπουργό την κατάσταση κι αυτός μας κατάλαβε.
Φυσικά αποσύρει αυτοστιγμής την επίμαχη ανάρτηση αφού κατάλαβαν γρήγορα το λάθος τους (περισσότερα ΕΔΩ).

Αύγουστος. Το υπουργείο δεν έχει πιστώσεις για αναπληρωτές και ανακοινώνει ότι θα γίνουν ελάχιστες αποσπάσεις. Ο υπουργός δηλώνει ότι δεν θα απολυθούν εκπαιδευτικοί. Κανείς δεν αντιλαμβάνεται την κατάσταση και όλοι κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Πώς θα καλύψουν τα χιλιάδες κενά άλλωστε; Θα αναγκαστούν εκ των πραγμάτων να προσλάβουν αναπληρωτές και να δώσουν τις αποσπάσεις. Καμμία αντίδραση λοιπόν από τη ΔΟΕ.
Τι γινόταν άλλωστε τόσα χρόνια; Όλοι σχεδόν οι δάσκαλοι με οικογένεια ήταν στα σπίτια τους και οι αναπληρωτές έπαιρναν το δρόμο για την παραμεθόριο και τα δυσπρόσιτα και όλοι ήταν ευχαριστημένοι.

Κι έρχεται ο Σεπτέμβρης. Καθυστερούν οι αποσπάσεις και οι προσλήψεις αναπληρωτών και μπαίνουν ψύλλοι στ' αυτιά των αιρετών που γίνονται αποδέκτες χιλιάδων διαμαρτυριών από συναδέλφους που αναγκάζονται να παρουσιαστούν στις οργανικές τους, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σπίτια τους.
Και τότε σκάει η βόμβα:
Τέλος τα ολοήμερα για τους μόνιμους!
Οι πιστώσεις του ΕΣΠΑ θα πάνε για να καλύψουν τις δομές σ' αυτά και οι μόνιμοι όλοι θα μοιραστούν στα πρωινά προγράμματα. Συνέπεια; Χιλιάδες ώρες και θέσεις χαμένες.
Επιπλέον, η επέκταση του θεσμού των σχολείων με διευρυμένο ωράριο (τα ΕΑΕΠ) μειώνει ακόμη περισσότερο τις ώρες των δασκάλων και πλέον η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο (αλήθεια, αυτό πώς και δεν το είχε διαγνώσει κανένας φωστήρας μας;).
Από κει λοιπόν που σε έναν νομό είχαμε έλλειμα 100 ή και 200 δασκάλων, βρεθήκαμε να έχουμε πλεόνασμα 100 και πλέον! Χιλιάδες εκπαιδευτικοί με πολλά χρόνια υπηρεσίας χαρακτηρίζονται υπεράριθμοι, χάνουν την οργανική τους θέση και αναγκάζονται να αλλάξουν σχολείο και περιοχή (ή και νησί). Επιπλέον σχεδόν ΟΛΟΙ επιστρέφουν μόνιμα στις οργανικές τους, κάτι το οποίο ήταν αδιανόητο να συμβεί πριν ένα χρόνο. Και το χειρότερο είναι πως δε φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ. Αντίθετα η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί με την περαιτέρω επέκταση του θεσμού των σχολείων με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα.

Και τώρα τι γίνεται;
Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Η έλλειψη πιστώσεων από τη μια και η ανυπαρξία ουσιαστικού διαλόγου ή προτάσεων από την πλευρά των εκπαιδευτικών από την άλλη, οδήγησε το υπουργείο στο να αποφασίζει και να διατάζει.
Οι αιρετοί υπό το βάρος της κατακραυγής αποσύρονται από τα υπηρεσιακά συμβούλια (χωρίς όμως και να παραιτούνται του αξιώματος) και οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην τους! Μάλιστα όταν παρίστανται αρνούνται να συναινέσουν ακόμα και σε κάποιες αποσπάσεις που αφορούν συναδέλφους με κοινωνικά κριτήρια! Πλέον έχουν χάσει τη μπάλα!
Οι απεργίες δεν φέρνουν αποτελέσματα (ποιος άλλωστε αντέχει οικονομικά) ενώ μόνη λύση στα μάτια των θιγόμενων φαίνεται να είναι η ανατροπή της κυβέρνησης και του μνημονίου (εκεί φτάσαμε).
Η αλήθεια είναι πως οι θιγόμενοι είναι η μειοψηφία. Οι πολλοί που δεν αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα συνεχίζουν στους κανονικούς τους ρυθμούς ενώ η μόνη τους αντίδραση το καλοκαίρι ήταν όταν πέρασε η διάταξη της μοριοδότησης για την διαθεσιμότητα των διορισμένων μέσω ΑΣΕΠ με 30 μόρια ενώ οι διορισμένοι μέσω επετηρίδας (αυτοί δηλαδή) λάμβαναν μόλις 5 μόρια.
Δε βλέπω λύση λοιπόν. Ας είμαστε ειλικρινείς. Θεωρώ ότι όλοι πρέπει να ξαναδούμε τα πράγματα νηφάλια, μακριά από συναισθηματική φόρτιση και να πάρουμε τις αποφάσεις μας για το μέλλον.
Όσο όμως κοιτάζουμε το στενό προσωπικό μας πεδίο και δεν αντιλαμβανόμαστε το γενικότερο πλαίσιο, θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε προ εκπλήξεων...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου